ค่ำวันศุกร์หลังฝนตก
หน้าคอนโดหรูย่านอโศกที่เงียบสนิทในช่วงดึก
ไฟถนนสลัวส่องให้เห็นเงาร่างบางนั่งหลบมุมใต้ต้นไม้ มือซุกไว้ในเสื้อคลุมเก่า ๆ สีซีดที่เปียกฝน

ต้น—ชายหนุ่มวัย 32 ผู้จัดการฝ่ายขายที่เพิ่งกลับจากเลี้ยงลูกค้า เดินออกจากรถเบนซ์สีดำ แล้วชะงักเมื่อเห็นหญิงสาวคนนั้น

เขามองเธออย่างลังเล ก่อนจะเอ่ยถาม

ต้น : “คุณ เป็นอะไรหรือเปล่า?”

หญิงสาวเงยหน้าขึ้น
ดวงตาแดง ๆ บวมเล็กน้อยจากน้ำฝนหรือหยดน้ำตา เขาแยกไม่ออก
ใบหน้าของเธอซ่อนความสวยใต้ฝุ่นและเส้นผมเปียกปอน

หญิงสาว : “ขอโทษนะคะ หนูแค่นั่งพัก เดี๋ยวจะไปแล้ว ”

ต้น : “มาคนเดียวเหรอ?”

เธอพยักหน้าเบา ๆ ก่อนจะไอออกมาเล็กน้อย

ต้น : “ขึ้นไปข้างบนก่อนมั้ย เดี๋ยวผมหาผ้าให้เปลี่ยน แค่คืนเดียวก็ได้ พรุ่งนี้ค่อยว่ากัน”

หญิงสาวนิ่งไป ก่อนจะพยักหน้าช้า ๆ

ในห้องของต้น
หญิงสาวค่อย ๆ ถอดเสื้อคลุมเก่าออก เขาเห็นรอยฟกช้ำที่แขนบาง ๆ แล้วรู้สึกเจ็บแทน

เธอใช้ชื่อว่า “มีนา”
อายุ 25 ปี เคยทำงานร้านกาแฟ แต่โดนไล่ออกหลังมีเรื่องกับหัวหน้า
ชีวิตที่ไม่มีบ้าน ไม่มีที่ไป คืนนี้เขาคือคนแรกที่เปิดประตูให้เธอโดยไม่ถามอะไรมาก

ต้นหยิบผ้าเช็ดตัวกับเสื้อยืดให้เธอ แล้วหันหลังระหว่างที่เธอถอดเสื้อเปียก

เขาไม่ทันตั้งตัว เมื่อเสียงเธอเรียกเบา ๆ จากหลังโซฟา

มีนา : “พี่ต้น ดูหลังให้หน่อยได้ไหม รู้สึกปวด ๆ เหมือนจะช้ำ”

เขาหันกลับไป แล้วเผลอกลืนน้ำลาย
ผิวขาวซีดของเธอชุ่มด้วยหยดน้ำ รอยฟกช้ำจาง ๆ กระจายตามแผ่นหลังเปลือยเปล่า

เขาเดินเข้าไปช้า ๆ ปลายนิ้วสัมผัสเบา ๆ ที่กลางหลัง
เธอสั่นนิด ๆ แล้วพูดเสียงเบา

มีนา : “ไม่คิดว่าจะใจดีขนาดนี้ อยากตอบแทนอะไรบ้างไหมคะ?”

ต้นชะงัก
เขาควรจะปฏิเสธ แต่หัวใจกลับอยากกอดร่างนี้ไว้ไม่ให้หลุดไปไหน

ต้น : “แค่อยากให้เธอปลอดภัย แต่ถ้าเธออยากให้มากกว่านั้น ”

มีนาหันกลับมา สบตาเขาด้วยดวงตาที่เปียกน้ำ

มีนา : “คืนนี้ อย่าให้หนูเหงาเลยนะคะ”

ริมฝีปากแตะกันอย่างเบาในตอนแรก ก่อนจะเร่าร้อนขึ้น
มือของเขาสอดเข้าใต้ผ้าขนหนู ลูบผ่านเอวเรียวไปถึงบั้นท้าย
เธอปล่อยมือให้ผ้าหล่นลงพื้น เผยร่างเปลือยเปล่าที่ยืนตรงหน้าเขา

ต้นใช้ลิ้นไล้ผ่านไหล่ขาว จนเธอแอ่นตัว หายใจถี่
เขาอุ้มเธอไปวางบนเตียงช้า ๆ แล้วตามลงไปแนบร่าง

มือของเธอกอดเขาแน่น
เสียงครางเบา ๆ ดังขึ้นขณะที่เขาเลื่อนตัวต่ำลง
ใช้ปลายลิ้นแตะที่ยอดอกสีชมพู ก่อนจะดูดเบา ๆ จนเธอสะดุ้ง

มีนา : “อื้อ พี่ต้น หนู หนูไม่ไหวแล้ว ”

ต้น : “เดี๋ยวพี่จะทำให้หนูอุ่นทั้งตัวเองและหัวใจเลย”

เขาค่อย ๆ สอดกายเข้าช้า ๆ ขณะมือเธอจิกไหล่เขาแน่น
ความลื่น ความแน่น ความชื้นจากร่างของเธอทำให้เขาขยับได้ง่ายขึ้น
เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังเบา ๆ พร้อมเสียงลมหายใจที่สอดประสาน

เขาเปลี่ยนจังหวะจากช้าเป็นเร็ว เธอครางเสียงหลงจนเขาอดจูบปิดปากไว้ไม่ได้
มืออีกข้างลูบผ่านต้นขาเธอขึ้นมาจนถึงสะโพก แล้วกดเธอลงแรงขึ้นอีก

มีนา : “พี่ต้น มันลึก อื้อออออ ”

ต้น : “พี่ไม่เคยอยากอยู่กับใครมากเท่านี้เลยรู้มั้ย ”

เสียงเตียงดังเบา ๆ สะท้อนห้องพักชั้นสูง
ภายนอกเป็นเมืองใหญ่ที่กำลังหลับ แต่ในห้องนี้คือโลกของคนสองคนที่ไม่เคยคิดว่าจะผูกพันกันได้แบบนี้

เมื่อทั้งสองถึงจุดสุดยอด เธอกระตุกเบา ๆ ก่อนทิ้งตัวลงในอ้อมแขนเขา
เขาห่มผ้าให้เธอ แล้วกอดไว้แน่น

รุ่งเช้า
แสงแดดอ่อน ๆ ลอดม่านเข้ามา
มีนานอนซุกอยู่ในอ้อมแขนต้น ริมฝีปากยังมีรอยยิ้มจาง ๆ

ต้น : “วันนี้ อยากไปไหนก็ได้ พี่จะพาไป”

มีนา : “หนูไม่อยากไปไหนเลย ขอแค่ได้อยู่ตรงนี้ ได้อยู่กับคนที่ไม่เคยรังเกียจหนูเลย”

เขากอดเธอแน่นขึ้นอีกนิด
เพราะครั้งนี้ เขาไม่ใช่แค่ช่วยเธอจากความหนาว
แต่เขาช่วยหัวใจตัวเองจากความว่างเปล่า ด้วยการให้เธออยู่ในนั้น